Zydzi cytaty 63

 Zydzi cytaty 63
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBydowska_Francja
"Żydowska Francja (fr. La France juive) – antysemicka książka autorstwa francuskiego nacjonalistycznego publicysty Édouarda Drumonta.

Publikacja ukazała się w 1886 i opisywała Francję jako kraj zagrożony przez powszechny żydowski spisek mający na celu przejęcie rządów i uczynienie z Francji kraju żydowskiego. Po raz pierwszy pojawia się tutaj stereotyp etniczny żyda-spiskowca, który korzysta ze swoich jakoby przyrodzonych cech, np. chytrości i przebiegłości (wcześniej przedstawiano Żydów raczej jako osoby plugawe i prymitywne). Taki wizerunek Żyda szatańsko przebiegłego miał na celu wzbudzenie powszechnego lęku przed tą narodowością i wprowadzenie pozostałych obywateli kraju w stan zagrożenia"

Drumont w książce „La France Juiven” w 1885 roku:
„Ponieważ Francja miała 800.000 Żydów, wygnała ich w XIV wieku, by istnieć. Ponieważ ich wygnała, stała się największym narodem Europy. Ponieważ Polska przyjęła tych Żydów, zniknęła z rzędu narodów, wydana na pastwę konspiracji i anarchii. Ponieważ Francja z kolei przyjęła z powrotem tych Żydów, jest w stanie upadku”.

 „Żydzi wypełzli z gett całej Europy i wzięli w posiadanie nasze historyczne siedziby, pałace, gdzie rozgrywały się najdonioślejsze wydarzenia w dziejach starej Francji. Rotschildowie są wszędzie — w Ferrieres, w Les Veaux de Cernay, Ephrussi w Fontainebleau, w pałacu należącym kiedyś do Franciszka I”. Drumont nazywa Żydów „awanturnikami bez grosza”.

"Zarzut postawiony Dreyfusowi trzymano na początku w tajemnicy, a jego ujawnienie spowodowało właśnie rozpowszechnienie zarzutu, iż armia chroni Żyda. Głównym ideologiem antydreyfusizmu stał się Edouard Drumont, autor antysemickiego bestsellera z 1885 La France juive — [Żydowska Francja]. Powszechne oburzenie i masowe manifestacje, przekształcające się w rozruchy motłochu, były dla niego wyrazem szlachetnego oburzenia ludu, który chciał wrzucić wszystkich Żydów do rzeki albo spalić. „Dlaczego Bóg stworzył Żydów” — pytał Drumont cytując Bismarcka — „jeżeli nie po to, aby za szpiegów służyli?”
Asymilacja, najdalej we Francji posunięta, i z której miejscowi Żydzi byli prawdziwie dumni, okazała się mitem. W krótkim czasie — słowami Hannah Arendt —z parweniuszy stali się pariasami. Proust pisał o „spychaniu ich na najniższy szczebel społecznej drabiny”.