Tylko Zydzi fizycznie przemyslowo mordowali Zydow

Tylko Zydzi fizycznie przemyslowo mordowali Zydow

Przedwojenna Polska była najbardziej "żydowskim" krajem Europy. W ogromnym ZSRR było mniej Żydów niż w Polsce !
Warszawa ( szczególnie z gettem ) był drugim skupiskiem Żydow na świecie po Nowym Yorku. Nie wiadomo dokładnie ilu Żydów z Warszawy i innych miejsc zamordowano w Treblince.   Prawdopodobnie ponad 700 tysięcy.
Niemieccy żołnierze uczestniczący w egzekucjach zapadali na choroby psychiczne i organizowanie masowych morderstw z ich udziałem było dalej niemożliwe. Uprzemysłowienie Zagłady i zatrudnienie nie - Niemców do mordowania było pragmatyczną koniecznością.
III Rzesza do zadania mordowania narodów przydzieliła znikome siły. W Treblince zagładę organizowało i kierowniczo nadzorowało 20-25  niemieckich i austriackich funkcjonariuszy SS ( zatrudnieni przez Kancelarie Rzeszy ) rozkazujących 80-120 bezpośrednio nadzorującym, uzbrojonym, umundurowanym  Wachmanon ( strażnikom, dobrowolna służba pomocnicza Hiwi ) - Ukraińcom , Litwinom i Łotyszom. Historycy zdołali ustalić nazwiska 66 wachmanów z Treblinki.  Najgorszą sławę zdobyli sobie Nikołaj Szalajew oraz Iwan zwany „Groźnym”, którzy obsługiwali komory gazowe. Obecnie jest pewne że za  przydomkiem„Groźnego”  krył się Iwan Marczenko.
Fizycznie zadanie obsługi wykonywało kilkuset żydowskich pomocników z Sonderkommandos, którzy tylko na jakiś czas ratowali swoje życie.

Szczęśliwie polska granatowa policja nie brała udziału w niezwykle brutalnym spędzaniu Żydów w gettach do transportu do Treblinki. Żydowscy Policjanci zachowywali się jak wściekłe bestie. Bili pałkami i kopniakami zaganiali do transportów śmierci nawet swoje najbliższe rodziny. 

„Okrutna pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” czyli „‏Dos lid fun ojsgehargetn jidiszn folk” to przerażający poemat w  jidysz autorstwa zamordowanego świadka zagłady  Icchaka Kacenelsona. 
Piesni nr. 3 , wiersze 4-10 :

„…Patrzyłem na to zza okna, widziałem morderców bandy –
O, Boże, widziałem bijących i bitych, co na śmierć idą…
I ręce załamywałem ze wstydu… wstydu i hańby – Rękoma Żydów zadano śmierć Żydom – bezbronnym Żydom !

Zdrajcy, co w lśniących cholewach biegli po pustej ulicy
Jak ze swastyką na czapkach – z tarczą Dawida, szli wściekli
Z gębą, co słowa im obce kaleczy, butni i dzicy, Co nas zrzucali ze schodów, którzy nas z domów wywlekli.

Co wyrywali drzwi z futryn, gwałtem wdzierali się, łotrzy,
Z pałką wzniesioną do ciosu – do domów przejętych trwogą.
Bili nas, gnali starców, pędzili naszych najmłodszych
Gdzieś na struchlałe ulice. I prosto w twarz pluli Bogu.

Odnajdywali nas w szafach i wyciągali spod łóżek,
I klęli: „Ruszać, do diabła, na umschlag, tam miejsce wasze !”
Wszystkich nas z mieszkań wywlekli, potem szperali w nich dłużej, By wziąć ostatnie ubranie, kawałek chleba i kaszę.

A na ulicy – oszaleć ! Popatrz i ścierpnij, bo oto
Martwa ulica, a jednym krzykiem się stała i grozą –
Od krańca po kraniec pusta, a pełna, jak nigdy dotąd –
Wozy! I od rozpaczy, od krzyku ciężko jest wozom…

W nich Żydzi ! Włosy rwą z głowy i załamują ręce.
Niektórzy milczą – ich cisza jeszcze głośniejszym jest krzykiem. Patrzą… Ich wzrok… Czy to jawa? Może zły sen i nic więcej? Przy nich żydowska policja – zbiry okrutne i dzikie !

A z boku – Niemiec z uśmiechem lekkim spogląda na nich,
Niemiec przystanął z daleka i patrzy – on się nie wtrąca,
On moim Żydom zadaje śmierć żydowskimi rękami!…”