Atrapa sprawiedliwosci

 Atrapa sprawiedliwosci

 Trójkowy student Zbigniew, cztery pensje,  Ziobro łącznie (z latami 2005-2007) rządzi już ponad 8 lat w Ministerstwie Sprawiedliwości. Żaden inny minister w III RP nie zdołał osiągnąć nawet 3 lat na tej posadzie.
Nikt  nie rozlicza go za brak sukcesów. Wszyscy są szczęśliwi że nic nie robi i dalej nie psuje bo Unia Europejska może nałożyć kolejne kary na Polskę za łamanie praworządności.

https://twitter.com/M_Sawinski/status/1479381583182368768   
"Czas na obalenie kolejnych mitów:) Obrona tak naprawdę bardzo rzadko może polegać na udowadnianiu niewinności, co postaram się przedstawić na przykładzie kilku swoich spraw, które skończyły się prawomocnym uniewinnieniem.
Powszechne przekonanie o tym, że oskarżony może i powinien udowadniać swoją niewinności wg mnie z popkultury. W filmach i serialach spór w procesie dotyczy niemal zawsze dowodów. Jeśli obrońca wygrywa, to dlatego, że w ostatniej chwili wyciągnął jakiegoś asa z rękawa.

Tym asem jest jakiś nowy lub przeoczony wcześniej dowód. Filmowi obrońcy to bardziej detektywi, niż prawnicy. Filmowe sprawy dotyczą najczęściej zabójstw, więc niewinność w pewnym sensie jest możliwa do udowodnienia: udowadnia się alibi albo znajduje prawdziwego sprawcę.

W rzeczywistości wszystkie fakty są od początku znane, dowody przeprowadzane przed sądem niczego nie wnoszą, a spór dotyczy wyłącznie kwestii prawnych.

Moja praca polega więc na przekonaniu sądu, że prokurator nie ma racji, ale nie dlatego, że mam jakieś lepsze dowody, tylko dlatego, że z samego aktu oskarżenia lub akt śledztwa wynika, że o przestępstwie nie może być mowy.

To właśnie w takich sprawach objawia się ta systemowa stronniczość sądu, o której pisałem wczoraj. Gdy moja argumentacja jest skuteczna, to Sąd zmienia się w prokuratora i zaczyna ratować możliwość skazania, szukając dowodów przeciwko oskarżonemu.

Domniemanie niewinności oraz prawo do bezstronnego Sądu to mit. Niby mamy odpowiednie przepisy w Konstytucji i w kodeksie postępowania karnego, ale to chyba tylko tak pro forma, żeby zmylić inne kraje, sądy międzynarodowe itp.

Przykład nr 1.
Klient został oskarżony o przestępstwo z art. 300 par. 2 k.k. W akcie oskarżenia w ogóle nie było elementu skutku w postaci udaremnienia zaspokojenia wierzyciela, była tylko mowa o udaremnieniu egzekucji. Za akt wynikało, że egzekucja została umorzona na skutek...

... upływu okresu zawieszenia postępowania na wniosek wierzyciela. Wierzyciel złożył ten wniosek po tym jak wysłał dłużnikowi oświadczenie o potrąceniu egzekwowanej wierzytelności, które powinno skutkować jej całkowitym umorzeniem. Z akt wynikało również, że w toku egzekucji...

... wierzyciel mógł się zaspokoić przez przejęcie ruchomości, ale z tej możliwości nie skorzystał, jak również, że dłużnik dysponuje jeszcze nieruchomością, której wartość powinna wystarczyć na zaspokojenie wierzyciela.

W takiej sprawie "na wejściu" nie trzeba było niczego dowodzić. Mimo to sprawa trwała ponad 6 lat. Pierwszy wyrok uniewinniający został uchylony z wytycznymi na skazanie. Sąd Odwoławczy kazał przeprowadzić Sądowi I instancji dowody zmierzające do wykazania, że gdyby egzekucja...

... nie została umorzona, to byłaby nieskuteczna. W tym celu sporządzono coś w rodzaju opinii biegłego komornika - komornik miał sporządzać hipotetyczne plany podziału. Prowadzono dowody dot. będących w toku postępowań cywilnych, bo na nieruchomości dłużnika była wpisane...

... hipoteki w ramach postanowień zabezpieczających. Po kolejnym wyroku uniewinniającym, Sąd Odwoławczy prowadził postępowanie przez ponad 2 lata, dopuszczając z urzędu kolejne "symulacje komornicze". Mój klient został ostatecznie uniewinniony, ale dopiero gdy Sądy...

... wyczerpały wszystkie możliwości przypisania mu winy. Prokurator przez cały przewód był całkowicie bierny, a jego apelacje polegały na zarzucie błędu w ustaleniach faktycznych "uznanie winnego za niewinnego".

Przykład nr 2.
Klient został oskarżony o posługiwanie się dokumentem poświadczającym nieprawdę. Chodziło o złożenie w KRS uchwały zgromadzenia wspólników spółki z o.o., która okazała się nieważna.

O przestępstwie nie mogło tu być mowy, bo uchwała spółki nie ma żadnego mocy poświadczającej i nie jest dokumentem, o którym mowa w tych przepisach. Złożyłem więc od razu wniosek o umorzenie postępowania. Oczywiście nie został uwzględniony, a Sąd przeprowadził...

... równie wyczerpujące, co absolutnie bezsensowne postępowanie dowodowe - przesłuchano kilkadziesiąt osób, przeprowadzono eksperyment procesowy - badaliśmy, co poszczególni uczestnicy mogli widzieć z miejsc, które zajmowali na sali obrad.

Klient został uniewinniony dopiero po 3. latach, ze względów wskazanych na początku.

Przykład nr 3.
Zniesławienie poprzez negatywny wynik kontroli w instytucji publicznej.
Znowu o przestępstwie nie mogło być mowy, co zauważyły dwa inne składy w tym Sądzie, umarzając...

... postępowania na posiedzeniu (akty oskarżenia wniosło kilku pokrzywdzonych tym samym czynem). Sprawa trwała ponad 2 lata, a Sąd przeprowadzał wyłącznie dowody zmierzające do wykazania winy oskarżonego.

Przykład nr 4
Klient zgłosił się do mnie z wyrokiem 2 lat bezwzględnego pozbawienia wolności za oszustwo. Chodziło o brak zapłaty za dostawę energii do fabryki. Kilkaset tysięcy za jeden miesiąc. Zapłata nie nastąpiła, bo fabryka została zalana podczas powodzi, co...

... trochę pogorszyło jej sytuacje finansową. W apelacji wskazałem, że prokurator nie tylko nie udowodnił, ale nawet nie podniósł twierdzenia dot. podstawowej kwestii - wprowadzenia kogokolwiek w błąd. Sąd Odwoławczy uwzględnił apelację, ale nie uniewinnił klienta...

... tylko przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, aby przeprowadzić dowody na okoliczność tego błędu, którego brakowało do skazania. Na szczęście okazało się, że nikt nie był w błędzie i klient został uniewinniony. Znowu o kilka lat za późno.

W żadnej z tych czterech spraw obrona nie mogła polegać na udowadnianiu niewinności. Przy tych czynach nie było żadnego odpowiednika "alibi", czyli okoliczności odwrotnej do zarzucanej przez prokuratora, którą dałoby się udowodnić.

W żadnej z tych spraw nie było podstaw do domniemania, że skoro oskarżyciel wniósł sprawę, to pewnie doszło do przestępstwa, bo w każdej z nich brak przestępstwa wynikał już z aktu oskarżenia.

W każdej z tych spraw musiałem się sporo napracować - mnóstwo rozpraw, przepytywanie wielu świadków, apelacje, odpowiedzi na apelacje, wnioski o umorzenie itp. Nie udowadniałem niewinności, ale nie znaczy to, że niczego nie robiłem.

W każdej z tych spraw Sąd wcielił się w rolę oskarżyciela i w toku przewodu sądowego prowadził śledztwo przeciwko oskarżonemu.

Przerażające.
Student po prawie karnym taki kazus rozwiązuje w 15 minut. A sąd zajmuje się (i chce się nim zajmować) przez parę lat tylko dlatego, że prokuratura - z jakiegokolwiek powodu - źle go rozwiązała i na tym oparła oskarżenie.

Sądy boją się/nie lubią umarzać na oczywisty brak podstaw a.o. (a tak powinno być we wskazanych przykładach ze względu na widoczny prima facie brak znamion czynu), a jak już rozpoczną postępowanie dowodowe (wg zasady sprawdźmy czy coś jest na rzeczy), to potem trwa to lata."