Generalna Gubernia sie zbroi 2

Generalna Gubernia sie zbroi 2

 Ameryka w ramach programu Lend-Lease w zasadzie realizowala zamowienia ZSRR niczemu nie odmawiajac. Stad wyniknal technologiczny skok jaki mial miejsce w niektorych przemyslach ZSRR w tym okresie
Pozyskiwaną z zachodu technologie w ZSRR rozwijano i modernizowano z roznym powodzeniem. Po wojnie nowe fabryki, maszyny i urzadzenia kupowano za dolary pozyskiwane z glownie eksportu surowcow choc starano sie eksportowac wiele wyrobow przemyslowych.
Motywowani ideologicznie szpiedzy skutecznie wykradali tajemnice przemyslowe z amerykanskich koncernow. Gdy zaczelo brakowac tych bezcennych szpiegow i trzeba bylo slono placic za wykradywanie materialow sytuacja przestala byc komfortowa. Co roku oceniano sumaryczna wartosc wykradzionych przez radziecki wywiad tajemnic. Luka technologiczna miedzy ZSRR a USA ciagle narastala i wykradywane materialy przestawaly byc uzyteczne bowiem ZSRR nie mial technologi aby projekty w swoim przemysle zastosowac.
Akcja blokady technologicznej USA podjetej wobec ZSRR z inicjatywy prezydenta Reagana powoli zaczynala dawac oczekiwane rezultaty. Rowniez akcja zazbrojenia ZSRR na smierc przyniosla powodzenie. Udzial sektora militarnego w gospodarce ZSRR byl paranoicznie duzy. W koncu ZSRR skapitulowal w Zimnej Wojnie. Wysokie strony umowily sie na pokojowy demontaz zewnetrznego pierscienia czerwonego imperium posiadajacego ogromna ilosc broni jadrowej i kazdej innej.

Od ZSRR Polska otrzymywala przewaznie starawa technologie z drugiej reki.
Wyglada na to ze ekipe narodowych komunistow skupiona wokol Wladyslawa Gomolki wpierw pozbawiono mozliwosci dzialania a nastepnie aresztowano i trzymano w wiezieniach bowiem zdaniem Kremla przede wszystkim byli oni narodowi a dopiero na drugim miejscu byli komunistami. Stanowili przeszkode w realizacji projektow stalinowskich.

We wrzesniu 1945 roku Wojsko Polskie (glownie piechota) mialo zaledwie: 263 czołgi, 142 działa samobieżne, 62 samochody pancerne i 45 transporterów opancerzonych. Uzbrojenie bylo wiec nedzne jak na stan osobowy. Plany rozbudowy uzbrojenia podjęto już w końcu 1947 roku. Umowa podpisana z ZSRR w 1950 roku przewidywała m.in. dostawę 1035 czołgów i 383 dział samobieżnych. Skutkiem zaostrzenia się wojny w Korei władze na Kremlu nakazały krajom satelickim szybką i nie liczącą się z kosztami i realiami rozbudowę przemysłu zbrojeniowego i armii. Wymagano od Polski rocznej docelowej zdolności produkcyjnej 3000 czołgów T-34-85 i 1250 myśliwców odrzutowych MIG-15. Uchwała rządu z 18 maja 1951 roku nakazala iz Zakład Mechaniczny im. Józefa Stalina w Łabędach na Śląsku bedzie docelowo produkował 3000 sztuk czołgów T-34-85 rocznie Warszawski Zakład Mechaniczny Nr 1 im. Marcelego Nowotki mial produkowac 60000 silników czołgowych W-2-34. Byly to ilosci niewykonalne.
Ponadto czolg T-34 byl juz w tym okresie przestarzaly. Pierwsze pięć sztuk czolgow T-34 zmontowano w Łabędach w 1952 roku z podzespołów dostarczonych glownie z ZSRR
Do konca 1955 roku wyprodukowano ponad 1100 czolgow T-34. Jakosc polskich wozow byla niska. Umowe licencyjna na nowoczesniejszy czolg T-54 podpisano dopiero w 1955 roku a produkcje uruchomiono w 1957 roku.
Nieprzewidywane wczesniej potezne inwestycje obronne spowodowały załamanie realizacji gospodarczego planu sześcioletniego. Inwestycje takie zaszkodzily wszystkim krajom satelickim ZSRR.
1 stycznia 1956 roku w polskich wojskach lądowych było 1617 czołgów, 571 dział samobieżnych i 157 transporterów opancerzonych i 24 953 samochodow
Po wielkich inwestycjach dalej po 1956 roku rozbudowywano przemysl czolgowy ale juz kierujac na ten cel rozsadne srodki.

Według ujawnionego raportu sowieckiego ambasadora w Polsce Wiktora Lebiediewa z 1948 roku grupa Władysława Gomułki miała „antysowieckie poglądy”. Marian Spychalski był według ambasadora wrogo nastawiony do sowieckich oficerów w Wojsku Polskim i chcial ich usunac, a Zenon Kliszko był z wielu wzgledow „bardzo podejrzanym osobnikiem” dla wladcow z Kremla.

Faktem jest ze pod dojsciu do wladzy w 1956 roku przez Wladyslawa Gomolke i jego ekipe dokonano destalinizacji wojska , przywrocono polskie regulaminy a dowodcow i doradcow sowieckich szybko odeslano do ZSRR. Do służby w wojsku przywrócono wielu represjonowanych oficerów.
Zasady udzialu Polski w Ukladzie Warszawskim pozostaly jednak bez zmian. Naklady na sektor militarny wzrastały z każdym rokiem. Siły zbrojne PRL były jednym z atrybutów polityki imperialnej ZSRR. Kreml ekipie Gomolki nie ufal i Polska nowe bronie i licencje kupowala w dalszej kolejnosci. Byl to rezim bardzo samodzielny i lagodny co rowniez sie nie podobalo Kremlowi. Liczba Tajnych Wspolpracownikow SB spadla wtedy do zaledwie okolo 10 tysiecy. W wiezieniach trzymano kilku do kilkunastu wiezniow politycznych. Byly lata za nie bylo ani jednego wieznia politycznego.

Rozpoczęto wtedy w Polsce produkcję m.in. czołgów T-55, kolejnych typow ciągników artyleryjskich, karabinow Kałasznikowa i Dragunowa, samolotów szkoleniowych Iskra i śmigłowców SM-1, SM-2, Mi-2
Wiarygodnych i calosciowych danych co do wielkosci budzetu przeznaczonego w PRL na sektor militarny nie ma ale nalezy przypuszczac ze naklady przekraczaly dwu , trzykrotnie udzial w panstwach zachodnich stanowiac bardzo powazne obciazenie dla gospodarki.

Az do konca lat szescdziesiatych poziom uzbrojenia ZSRR specjalnie nie odstawal technologicznie od uzbrojenia zachodniego. Uzbrojenie bylo lekko przestarzale. MIG-21 byl samolotem mysliwskim wyprodukowanym w najdluzszej w swiecie serii. MIG-25 bil rekordy predkosci i pulapu. Pieta achilesowa uzbrojenia produkowanego w ZSRR byla elektronika.
W Polsce zadne plany strategiczne nie powstawaly. Takze nie projektowano zlozonego uzbrojenia bazujac na licencjach z ZSRR.

ZSRR ufal nowemu sekretarzowi Gierkowi. Polska sporą czesc zaciagnietych kredytow przeznaczyla na udzial w programach militarnych. Rozkazy z Kremla z poczatka lat siedemdziesiatych kładły nacisk na ograniczenie suwerenności państw członkowskich i specjalizacje w każdym państwie struktur w produkcji uzbrojenia. Tylko ZSRR, miał pelna kontrolę nad całością produkcji , przy czym produkcja wojskowa zawsze miała pierwszeństwo.W praktyce przynioslo to nieomal tylko szkody i komplikacje. Kreml naciskal na polskie władze do zakupu nowych licencji produkcyjnych na zachodzie.

Mimo ostrgo kryzysu gospodarczego w latach osiemdziesiatych polski przemysł obronny dalej sie rozwijal. Obejmował: 82 przedsiębiorstwa obronne, 10 ośrodków badawczo-naukowych, blisko 600 kooperantów produkujących wyroby militarne, około 3400 przedsiębiorstw odpowiedzialnych za realizację zadań w zakresie gospodarczo - obronnym. Szczytowa produkcja w ciągu roku wynosila wtedy : około 300 czołgów (T-72), prawie 160 samolotów transportowych i szkolno-bojowych, około 350 śmigłowców, 600 ciągników artyleryjskich., około 600 transporterow opancerzonych, 700 rakiet przeciwlotniczych., 250 dział samobieżnych i 9 tysiecy radiostacji i urządzeń radiolokacyjnych. W 1987 roku w polskim sektorze zbrojeniowym zatrudnionych było około 250 tysiecy ludzi. W 1985 roku Polska w eksporcie uzbrojenia według ACDA zajmowała 5 miejsce na świecie. Rozwoj przemyslu obronnego odbywal sie kosztem ciezkich zaniedban w przemysle cywilnym i kosztem konsumpcji.