Zbigniew Herbert: "Michnik jest manipulatorem. To jest człowiek złej woli, kłamca. Oszust intelektualny. Ideologia tych panów, to jest to, żeby w Polsce zapanował 'socjalizm z ludzką twarzą' . To jest widmo dla mnie zupełnie nie do zniesienia. Jak jest potwór, to powinien mieć twarz potwora. Ja nie wytrzymuję takich hybryd, ja uciekam przez okno z krzykiem."
Stefan Niesiołowski: "Dla mnie typowym fanatykiem nienawiści i agresji jest Adam Michnik, aczkolwiek niewątpliwie inteligentny. Reprezentuje rodzaj fanatyzmu, którym się najbardziej brzydzę, ponieważ pod pozorami troski o człowieka, o wolność, o demokrację, lansuje twardą antykościelną i antypolską opcję polityczną."
Stefan Michnik to przyrodni brat Adama Michnika, kapitan LWP, sędzia oskarżany o zbrodnie stalinowskie, działacz komunistyczny, informator i rezydent zbrodniczej Informacji Wojskowej. W 2010 roku Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie na wniosek pionu śledczego IPN wydał nakaz jego aresztowania. Sąd w Uppsali odmówił wydania Stefana Michnika do Polski tłumacząc, że zarzucane mu zbrodnie sa juz w Szwecji przedawnione.
Matka braci Helena Michnik ( urodzona jako Hinde Michnik, od 1936 żyła w nieformalnym związku z Ozjaszem Szechterem ) była w II RP współorganizatorką dywersyjnej, sowieckiej komunistycznej organizacji pionierskiej im. Lenina w Polsce, za co została aresztowana. Po 1945 wykładała w szkole Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego podległego Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego.
Autorka stalinowskiego podręcznika szkolnego "Historia Polski do roku 1795".
Dywersyjna Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy, której Ozjasz Szechter był płatnym, bardzo wysokim funkcjonariuszem, była organizacją w II RP nielegalną, walczącą z porządkiem konstytucyjnym, występującą przeciwko niezawisłości i całości państwa polskiego. Była finansowana przez Związek Sowiecki i sterowana z Moskwy
W przypisie do publikacji IPN („Marzec 1968 w dokumentach MSW”, t. I, s. 553) zawarta jest o nim następująca informacja: Ozjasz Szechter (…) członek KPZU, aresztowany i skazany za szpiegostwo na rzecz ZSRR (1934).
Wikipedia: "Gadzinówka – pismo służące za pieniądze niecnej sprawie, korzystające z gadzinowego funduszu ; prasa służącą rządowi zaborcy, okupanta czy systemu totalitarnego; bliskoznaczne: brukowiec, piśmidło, szmatławiec – powszechne w czasach okupacji niemieckiej i sowieckiej określenie polskojęzycznej prasy, wydawanej przez administrację okupacyjną w Generalnym Gubernatorstwie oraz zachodnich obwodach ZSRR, w miejsce zlikwidowanych polskich tytułów prasowych."
Z danych Związku Kontroli Dystrybucji Prasy wynika ze rozpowszechnianie płatne razem "Gazety Wyborczej", wydawanej przez Agorę, wyniosło w kwietniu 2015 roku 184.034 sztuki i było o 4,84 % niższe niż rok wcześniej.
Wirtualnemedia.pl podały dane o portalu "Gazety Wyborczej", czyli gazeta.pl, swiadczace o znacznym spadku popularnosci: "...straciła w skali roku aż 2,41 mln użytkowników (to spadek o 23,4 proc.) i 64,3 mln odsłon krajowych (14,9 proc. w dół), a czas spędzany w serwisie przez przeciętnego odwiedzającego zmalał o 1:29 minuty (czyli o 2,5 proc.)".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz