Zydowskie zbrodnie przeciw ludzkosci

Zydowskie zbrodnie przeciw ludzkosci

 USA po 7.10.2023 dwa razy zgłosiły w interesie Izraela Veto w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Było zatem 14:1 czyli cały świat przeciwko USA i Izraelowi. Ponieważ za drugim razem Brytyjczycy wstrzymali się od głosu było 13:1 czyli cały świat bez Anglii  przeciwko USA.

Zydzi zamordowali już w Gazie ponad 19 tysięcy i okaleczyli 50 tysięcy Palestyńczyków. 

Hanna Arendt ( "Eichmann w Jerozolimie" ) udowodniła ponad wszelką wątpliwość że strategiczne sprawstwo kierownicze zagłady było Niemieckie. Natomiast sprawstwo kierownicze było elity żydowskiej a wykonawcami zagłady byli sami Żydzi. Treblinką kierowało zaledwie kilkunastu oficerów SS. Wachmanami byli Ukraińcy, Litwini i Łotysze. Obsługę rampy kolejowej, komór gazowych... stanowili Żydzi.
Elita żydowska powinna być po II Wojnie sądzona za zbrodnie przeciw ludzkości.

Icchak Kacenelson  w swym poemacie "Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie" [w jidysz "Dos lid fun ojsgehargeten jidiszen fołk"] dał przejmujące świadectwo o zbrodniach dokonywanych na narodzie żydowskim przez współbraci Żydów.
Fragment Pieśni „O bólu mój”:
 
Jam jest ten, który to widział, który przyglądał się z bliska,
 
Jak dzieci, żony i mężów, i starców mych siwogłowych
 
Niby kamienie i szczapy na wozy oprawca ciskał
 
I bił bez cienia litości, lżył nieludzkimi słowy.
 
Patrzyłem na to zza okna, widziałem morderców bandy –
 
O, Boże, widziałem bijących i bitych, co na śmierć idą…
 
I ręce załamywałem ze wstydu… wstydu i hańby –
 
Rękoma Żydów zadano śmierć Żydom – bezbronnym Żydom!
 
Zdrajcy, co w lśniących cholewach biegli po pustej ulicy
 
Jak ze swastyką na czapkach – z tarczą Dawida, szli wściekli
 
Z gębą, co słowa im obce kaleczy, butni i dzicy,
 
Co nas zrzucali ze schodów, którzy nas z domów wywlekli.
 
Co wyrywali drzwi z futryn, gwałtem wdzierali się, łotrzy,
 
Z pałką wzniesioną do ciosu – do domów przejętych trwogą.
 
Bili nas, gnali starców, pędzili naszych najmłodszych
 
Gdzieś na struchlałe ulice. I prosto w twarz pluli Bogu.
 
Odnajdywali nas w szafach i wyciągali spod łóżek,
 
I klęli: „Ruszać, do diabła, na umschlag, tam miejsce wasze!”
 
Wszystkich nas z mieszkań wywlekli, potem szperali w nich dłużej,
 
By wziąć ostatnie ubranie, kawałek chleba i kaszę.
 
A na ulicy – oszaleć! Popatrz i ścierpnij, bo oto
 
Martwa ulica, a jednym krzykiem się stała i grozą –
 
Od krańca po kraniec pusta, a pełna, jak nigdy dotąd –
 
Wozy! I od rozpaczy, od krzyku ciężko jest wozom…
 
W nich Żydzi! Włosy rwą z głowy i załamują ręce.
 
Niektórzy milczą – ich cisza jeszcze głośniejszym jest krzykiem.
 
Patrzą… Ich wzrok… Czy to jawa? Może zły sen i nic więcej?
 
Przy nich żydowska policja – zbiry okrutne i dzikie!
 
A z boku – Niemiec z uśmiechem lekkim spogląda na nich,
 
Niemiec przystanął z daleka i patrzy – on się nie wtrąca,
 
On moim Żydom zadaje śmierć żydowskimi rękami!