"O wojnie"

"O wojnie"

Carl Phillip Gottlieb von Clausewitz to pruski teoretyk wojny, generał i pisarz. Wojskowa kariera Clausewitza nie byla specjalnie zaszczytna.
Po klęsce Prus w wojnie z Napoleonem w 1806 roku wiele miesięcy spędził we francuskiej niewoli. Sześć lat później porozniony z krolem przeszedł do armii rosyjskiej zyskujac urągliwe przezwisko „Lausewitz” („Wszarz”).
"O wojnie" czyli Vom Kriege to wydane posmiertnie w 1832 dzielo zycia zolnierza. Clausewitz miał ambicje napisania "książki, która nie uległaby zapomnieniu po 2 lub 3 latach, takiej, do którejś ktoś zainteresowany tematem mógłby powracać wielokrotnie." Clausewitz zmarł na cholere nie ukończywszy dzieła, w roku 1831. Starania jego zony Marii doprowadzily do wydania ksiazki. Pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Ślężnej we Wrocławiu, został w latach siedemdziesiątych na prośbę władz NRD (!) przeniesiony do Magdeburga.

Na obrazie Clausewitz pije z pruskimi leaderami w Mainz w 1815 roku.

Dzieło ma 8 ksiąg i 128 krotkich rozdziałów.
Księgi:
O naturze wojny
O teorii wojny
Strategia
Walka
Siły wojskowe
Obrona
Atak
Plan wojny

Dzielo doczekało się niezliczonych tłumaczeń na wiele języków i jest od lat światowym bestsellerem
Dzielo jest szeroko dostepne. W jezyku oryginału : http://www.clausewitz.com/readings/VomKriege1832/TOC.htm czy po angielsku  http://www.clausewitz.com/readings/OnWar1873/TOC.htm

Według autora wojna jest integralna częścią polityki. "Wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami." Istotą wojny ma być pokonanie przeciwnika i narzucenie mu naszej woli. Aby pokonać wroga należy rozbić jego armię, zająć terytorium i złamać wolę kontynuowania oporu.
"Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami."

Polscy mezykowie stanu formatu kieszonkowego naiwnie dumaja że przynależność Polski do Paktu Północnoatlantyckiego i UE gwarantuje nam bezpieczeństwo i stabilizację.
Gdy 3 września 1939 roku Polskie Radio podało, że sojusznicza Anglia i Francja wykonujac zobowiazania przystąpiły do wojny z Niemcami, na polskich ulicach tłum oszalał z radosci. Śpiewano hymn Polski i wznoszono okrzyki "Niech żyje Anglia!". Allianci nie podjęli żadnej poważnej akcji wobec Niemców. Brytyjczycy zrzucili tylko niewiele ulotek na Berlin. Francuzi byli całkowicie sparalizowani panicznym strachem przed potezna III Rzesza. W koncu 12 września 1939 na spotkaniu połączonych sztabów Francji i Wielkiej Brytanii roku postanowiono, że Polska nie dostanie zadnego wsparcia bowiem nie mozna juz odwrocic losu Polski i byłoby to tylko marnowanie sił i srodkow.
Wczesniej błagalismy Anglie i Francje o pozyczke na cele wojenne. Anglia dopiero 2 sierpnia 1939 roku przyznała Polsce nieco ponad 8 mln funtów (zas Chinom przyznano 500 mln funtow ) , zaś Francja deklarowała skromniutkie 2,5 mln. Bylo za pozno aby z mikro pozyczek skorzystac i kupic sprzet wojskowy.

Clausewitz wszystko to przewidział :
„Nigdy się nie zdarza, aby pewne państwo, które występuje w sprawie innego państwa, traktowało ją tak jak swoją własną. Wysyła się skromną armię pomocniczą, a jeżeli nie ma ona szczęścia, uważa się sprawę za załatwioną i troszczy się o to, aby ponieść możliwie małe koszty. W polityce europejskiej przyjęło się, że państwa zobowiązują się drogą układów obronno-zaczepnych do wzajemnej pomocy, lecz nie w tej mierze, aby nieprzyjaciel oraz interesy jednego stawały się przez to automatycznie interesami drugiego, ale w ten sposób, że bez względu na przedmiot wojny i wysiłek przeciwnika przyrzekają sobie z góry pomoc pewnych, zazwyczaj bardzo skromnych sił zbrojnych. Przy takim akcie przymierza sprzymierzeniec nie uważa właściwie, że jest w stanie wojny z przeciwnikiem i że wojna powinna koniecznie rozpocząć się wypowiedzeniem i zakończyć pokojem”.