Bartosz Marczuk jest publicysta i redaktorem „Rzeczpospolitej". Jest autorem ksiazeczki zatytułowanej "Nie daj sobie wmówić" o podtytule "20 mitów, którymi władza ogłupia społeczeństwo". Wydawnictwo 3S Media, Warszawa 2014
W swojej analizie i rzeczowej krytyce polskich mitow i rzeczywistosci autor obficie przytacza konkretne dane. Twierdzi ze bez funkcjonujacych w Polsce przywilejow jednych i ostrej dyskryminacji drugich, bez piramid patologi i nonsensow, dobrze rzadzony kraj rozwijałby sie szybciej i bylibysmy znacznie bogatsi .
Autor jest wyznawca zalet wolnego rynku. Autor kładzie przesadnie duzy nacisk w twierdzeniu ze ogłupia spoleczenstwo tylko rzad podczas gdy wroga spoleczenstwu propagande prowadza faktycznie media i grupy korzystajace pełna paszcza z rozmaitych przywilejow i patologi.
Ksiazka moim zdaniem nie stanowi jednak lektury obowiazkowej.
http://nczas.com/publicystyka/nie-daj-sobie-wmowic-czyli-o-20-mitach-konserwowanych-przez-rzadzacych/
"Moja książka powstała z troski. Z troski o to, jak urządzone jest nasze krajowe podwórko. Ogromnie dużo tu bowiem absurdów i wykoślawień. A przecież może być inaczej. Wystarczy mądry i oświecony rząd, by pchnąć nas na inne tory rozwoju. Polacy nie raz udowadniali, że są nadzwyczaj elastyczni, pracowici, innowacyjni. Teraz jednak ciąży na nas fatalnie zorganizowane państwo. Państwo często drapieżcze. Rządzący wydobywają w takich porządkach dochody od obywateli dla realizacji własnych interesów, w zamian nie oferując niemal żadnego serwisu.
Skrajne przypadki takich państw to reżimy totalitarne – Zair pod rządami Mobutu czy Uganda w czasach Amina. Jednak „drapieżcy” występują też w różnych, nieco bardziej cywilizowanych formach, w państwach formalnie demokratycznych. Tak jest na przykład na Ukrainie i w Rosji, tak jest też niestety w dużej mierze w Polsce. Polski paradoks polega właśnie na tym, że państwo bierze od nas dużo – przez jego trzewia przepływa niemal połowa naszego bogactwa – w zamian oferując niewiele. To ten fenomen, ta bolesna konstatacja jest powodem powstania tej książki. Dość powiedzieć, że na przykład w 2012 roku nasze PKB wynosiło blisko 1600 mld zł, a wydatki państwa wyniosły 675 mld zł. Ponad 42 proc. naszego bogactwa znajduje się więc w rękach urzędników. W Niemczech, kraju stawianym wszystkim – nie bez racji – za wzór dobrze zorganizowanej i przyjaznej obywatelom gospodarki, ta proporcja wynosi 45 procent. Niewiele zatem więcej, a to u naszego zachodniego sąsiada jeździmy po sieci autostrad, o jakiej my możemy marzyć za kilkadziesiąt lat, to tam każde dziecko dostaje prawie 200 euro miesięcznie."
Lista mitow:
1. ZUS wypłaci emerytury czyli obietnice bez pokrycia i jak zbankrutował ósmy cud świata.
2. Karta Nauczyciela dobrze służy szkole czyli jak łapówka rodem z PRL niszczy szkołę
3. Przywileje nic nie kosztują czyli o tym, że tak naprawdę nie ma darmowych obiadów.
4. Państwo musi kontrolować firmy czyli jak z uporem piłować gałąź, na której się siedzi.
5. Składki ZUS od wszystkich umów poprawią sytuację pracowników czyli rzecz o zgubnych postulatach likwidacji elastyczności i wolnego wyboru
6. Ochrona przed zwolnieniem pomaga chronionym czyli o dyskryminujących przywilejach.
7. Starsi zabierają pracę młodszym czyli o tym, że etaty są niereglamentowane
8. Emerytury górników i mundurowych należą się im za ich ciężką pracę czyli jak żyć jak pączek w maśle na koszt innych
9. Wydatek na rodzinę to strata czyli o polityce demograficznej w drodze do zguby.
10. Młodzi mają się nieźle w porównaniu do starszych czyli to jest kraj dla emerytów, a nie dla młodych ludzi.
11. Biedni są emeryci czyli o tym, jak dzieci płacą cenę potocznych wyobrażeń.
12. Becikowe poprawia sytuację demograficzną czyli jak skutecznie zmarnować pieniądze podatników?
13. Urzędnicy pomogą rodzinie czyli jak państwo wkracza w nasze prywatne życie?
14. KRUS jest tani, a rolników nie stać na składki czyli rzecz o kwintesencji życia na koszt innych.
15. Deregulacja szkodzi gospodarce czyli o starej śpiewce obrońców monopolów i sztucznej ochrony.
16. Wyjazdy młodych pomagają w „walce z bezrobociem” czyli jak pozbywamy się tego co najcenniejsze.
17. Emerytury były od zawsze i zawsze będą czyli jak na ósmy cud świata nabrał się noblista.
18. Wyższe składki i podatki nakładane na prace służą poprawie naszego losu czyli jak skutecznie zniechęcić do pracy?
19. Państwowa manna spada z nieba, a dobry urzędnik dzieli ją sprawiedliwie czyli jak w nasze głowy wżarł się etatystyczny rak.
20. Urzędy pracy tworzą etaty czyli o tym, że to nie urzędnicy tworzą miejsca pracy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz