Rosja ma klopoty z nowoczesnoscia od zawsze 4

Rosja ma klopoty z nowoczesnoscia od zawsze 4

"Peryferyjny kapitalizm Zalezny , http://fortyy.w.interia.pl/Gierek.pdf

"Polska w 1970 roku jest biednym krajem na dorobku, tak jak wiele innych krajów. Świadczy o tym stan wyposazenia gospodarstw domowych . Samochód ma 5 % gospodarstw , lodówkę 28% , czarno bialy telewizor 45% , radio 50%. System telewizji kolorowej uruchomiono w Polsce w1971 roku, nie mialy jej jeszcze znacznie bogatsze kraje od Polski m.in. – Wlochy, Hiszpania , Finlandia. Dziś wydaje się to nieprawdopodobne ale Polska jest wtedy krajem bogatszym i bardziej zaawansowanym technologicznie niz Korea.
Gierek i doradcy postanowili blyskawicznie zmodernizować Polskę za dolarowe kredyty.
Komunizm mial od początku potęzne problemy z nowoczesnością i modernizacją co odzwierciadlalo intelektualną slabiznę elit nadal peryferyjnego systemu. W momencie kiedy NRD i CSRR zostają przejęci przez komunistów mają w dziedzinie motoryzacji nie gorszą sytuacje niz kraje zachodu. Mają wlasną myśl, nzynierów i robotników na pewno nie gorszych niz zachód. Preferencja spozycia zbiorowego ale przede wszystkim niechęć do innowacji doprowadza szybko do zaniechań i zapóźnienia. Dystans techniczny między samochodami NRD i CSRR a samochodami zachodnimi szybko narasta.
Gierek postanowil kupować fabryki tak jak robil to ZSRR. Zapomnial jednak o tym, ze Polska nie ma zlota, metali, brylantów, gazu i ropy a w ramach RWPG będzie musiala, mając otwarte linie kredytowe, pomagać innym. Polska miala węgiel i miedź.
Brezniewowski ZSRR kupuje w 1968 roku wielką fabrykę samochodów od Fiata. W zbudowanej przez Fiata w Stawropolu fabryce przez ponad 20 lat prowadzi się produkcje bez zadnej istotnej modernizacji.
ZSRR kupil duzo fabryk. Za fabryki placil zlotem i brylantami wydobywanymi na Syberii rękami niewolnikow pracujacych pod lufami karabinów NKWD a takze innymi surowcami. ZSRR nie wylamal sie więc do końca z patologicznego, samopowtarzalnego schematu stosunków gospodarczych Centrum - peryferie i po komunistycznym eksperymencie powrócil na pozycje jawnie peryferyjne.
Ford wybudowal „Detroit of the USSR” w Gorki. W Niznym Nowogrodzie nazwanym później Gorki na początku lat trzydziestych (1932) Ford wybudowal, wyposazyl i uruchomil fabrykę samochodów osobowych i cięzarowych. Fabryka pierwotnie istniala od 1926 roku w Berlin - Plotensee. Transakcja byla korzystna dla Forda i Stalina. Mimo dość niskiej ceny nienowoczesnej fabryki transakcja umozliwila Fordowi sprzedaz Niemcom zupelnie nowej i znacznie nowocześniejszej fabryki. Henry Ford otrzymal od nazistów Krzyz Zelazny.
Przed II wojną światową na licencji Forda (Model A z roku 1927) produkowano samochód osobowy Gaz A i cięzarowy Gaz AA. ZSRR nabyl takze dokumentacje i maszyny do innych samochodów.
Na maszynach Forda produkowano części do pojazdów pancernych i samolotów. Silniki samolotowe bez zenady kopiowano. W 1933 roku produkcja radzieckiego "Forda" stanowila 80% wszystkich cięzarówek, samochodów osobowych i traktorów, które produkowali sowieci. Fabrykę traktorów mial takze koncern Caterpillar.
Po 1936 roku amerykańscy technicy, organizatorzy i nadzorcy z Forda wyjezdzają po uruchomieniu i ustabilizowaniu produkcji. Towarzyszylo temu natychmiastowe zalamanie produkcji. Dramatycznie problemy powiększają stalinowskie czystki dziesiątkujące sowieckie kadry zastępowane przez niekompetentnych oficerów NKWD.
Oryginalną dokumentacje produkcyjną z logo Forda uzywano jeszcze w latach 50-tych mimo tego, ze byla sporządzona w systemie calowym a nie obowiązującym w ZSRR systemie metrycznym. W konstrukcji Gaz Pobiedy M-20 wykorzystano rozwiązania z tych modeli. Pobieda M-20 stala się następnie "polską" Warszawą M-20. Na część zwycięstwa nad faszyzmem samochód nazwano Pobieda czyli zwycięstwo. Litera M w nazwie to premier Molotow. Stalinowską licencję na produkcję "emki" Polska otrzymala w 1946 roku niby za darmo. Latami splacano koszt dokumentacji produkcyjnej wyceniony na 130 mln zlotych. Dalsze 250 mln zaplaciliśmy za tloczniki i oprzyrządowanie technologiczne do maszyn. Do tego doszly kosztowne zakupy kolejnych maszyn i urządzeń. Fabryka Samochodów Osobowych miala wedlug radzieckiej licencji produkować rocznie 25 000 samochodów. Plany FSO przewidywaly na rok 1955 produkcję w wysokości 12 000 aut, wyprodukowano zaś faktycznie tylko 4000.
Licencję opanowano w pelni dopiero w 1956 roku. Dzięki prowadzonym modernizacjom naklad pracy zmniejszono z 240 do 219 roboczogodzin na samochód osiągając ostatecznie w pracy trzyzmianowej szczytową produkcję w 1969 roku w wysokości zaledwie 18 000 samochodów rocznie. Produkcje od tego czasu stopniowo ograniczano by zakończyć ją w 1973 roku.
Powyzsza historia z przestarzala radziecką licencją na samochód to prototyp scenariusza wdrazania późniejszych licencji gierkowskich. W latach trzydziestych (19l2) bankierzy z Wall Street „budują” (McKee Corporation) w Magnitogorsku kopię huty U.S Steel’s Gary Works w stanie Indiana nazwaną jako Leninowskie
Zaklady Stalownicze. Stalin zaplacil za zaklady 25 mln zlotych rubli. Huta Gary w 1929 roku jest największą i jedną z najnowocześniejszych w świecie. Roczna produkcja stali na jednego zatrudnionego wynosila w Gary 1800 ton. W najlepszych latach produkcja na jednego zatrudnionego w Magnitogorsku wynosila 500 ton rocznie. Aktualna wydajność tej huty jest wprost niewiarygodnie niska i wynosi 180 ton stali na zatrudnionego na rok. Duza cześć maszyn i urządzeń oraz technologia są z lat 30.
W niedalekich zakladach produkcji maszyn na Uralu produkowano wyposazenie zakladów stalowniczych na wzór tych z Magnitogorska czyli z Gary. Stad maszyny otrzymala Nowa Huta. W czasie oddania Huty Lenina do uzytku byla ona przestarzala o ponad 20 lat. Z koncernem McKee interesy robil takze PRL.
Począwszy od 1929 roku 80 amerykańskich firm budowalo przedsiębiorstwa w Stalingradzie anagazując na miejscu 570 Amerykanów i 50 Niemców - byli to wysokiej klasy inzynierowie i nadzorcy budów. Finanse zmobilizowaly i dostarczyly potęzne banki pod kierownictwem F.C.Chase'a, R.Smitha i Otto Kahna.
Duza grupa inzynierów i architektów Banku Albert Kahn Inc z Detroit dzialając w ramach państwowego Gosplanu (komisja planowania ZSRR) realizowala z Moskwy rozwój przemyslu cięzkiego i lekkiego. Naczelny inzynier prywatnego amerykańskiego banku mial siedzibę w Państwowym Komitecie Budownictwa ZSRR. Wspólpracę koordynowalo w Moskwie i na budowach kilkuset amerykańskich nadzorców. Juz w 1932 zaniepokojony rozwojem sytuacji Departament Stanu USA wskazuje w raporcie ze nieomal wszystko z zakresu organizacji, wyposazenia i produkcji glównych galęzi przemyslu militarnego ZSRR pochodzi z amerykańskich planów, inwestycji i porad. Mimo obowiązywania zakazu Departamentu Stanu okolo 200 grup bankierskich finansowalo ZSRR w średnim i dlugim terminie. Wobec wszechpotęznej oligarchii finansowej Departament Stanu byl nieomal bezsilny w egzekwowaniu zakazów. Z drugiej strony USA szykujące się do roli światowego hegemona z dolarem jako walutą światową bardzo potrzebowaly ogromnej ilości zlota, platyny, cennych metali i brylantów którymi placil Stalin.
W okresie 1920-1945 gospodarkę ZSRR buduje i modernizuje blisko 1000 zagranicznych firm z czego jedna trzecia obecna jest tam ciągle. Wśród tych stale obecnych 332 firm dominują firmy z USA realizując 114 kontraktów, 94 z Niemiec i 34 z Wielkiej Brytanii.
Wieloletni ambasador USA, bogacz i doradca prezydenta Roosevelta, Averell Harriman doniósl w 1944 roku ze Stalin w chwili szczerości wyznal mu ze -
dwie trzecie naszego podstawowego przemyslu zawdzięczamy waszej pomocy i waszej obecności technicznej
Wielkie inwestycje firm z branzy motoryzacyjnej - Ford, General Motors , Packard - uzupelnial potęzny koncern General Electric budując w okresie 1929-1932 m.in wazną fabrykę elektrowni KHEMZ w Charkowie. Fabryka ta miala super nowoczesny wydzial budowy turbin o mocy produkcyjnej 250% największego zakladu GEC w Schenectady !. Bez kontraktu z GEC nie powstalyby liczne radzieckie elektrownie a plan elektryfikacji nie mialby zadnych szans powodzenia. GEC zbudowal takze calą infrastrukturę elektryczną na Uralu. Amerykański dyrektor stoi wtedy na czele radzieckiego przedsiębiorstwa Elektroeksploatsja. Urządzenia do komunikacji radiowej powstają dzięki koncernowi Radio Corporation of America , RCA, realizującego kontrakt z 1926 roku odnowiony i rozszerzony kolejno w 1935 i 1939 roku Lista wielkich banków i koncernów inwestujących wtedy w ZSRR jest ogromna. Zresztą wielkie fale amerykańkiego kapitalu generowanego przez największą juz gospodarkę swiata rozchodzą się w okresie międzywojennym po calym świecie stopniowo rugując z pozycji hegemona Albion.
Amerykański kapital buduje tez wtedy częściowo przemyslową potęgę Niemiec.
Angazowana przez Stalina i kolejnych wlodarzy Kremla NKWD-KGB w celu poprawy wyników gospodarczych zakupionych / naśladowanych przedsiębiorstw za szczyt mozliwości i marzeń systemu sowieckiego uwazala samodzielne osiągnięcie i utrzymanie poziomu produkcji odpowiadającego 75% produktywności tych fabryk na zachodzie. Na poziom ponizej 30% mozliwej „zachodniej produkcji” reagowano gniewnymi represjami i czystkami. które z reguly jedynie pogarszaly sytuację.
Profesor Uniwersytetu Stanforda Anthony C. Sutton daje w ksiązce “The Best Enemy Money Can Buy” , Najlepszy wróg jakiego mozna kupić za pieniądze, szczególową analizę transferów zachodniej technologii do ZSRR.
Przytoczone przyklady fabryk Forda czy Magnitogorsk to tylko czubek góry lodowej. ZSRR otrzymal lub zakupil fabryki oraz ukradl technologie samochodów, elektroniki, komputery, lotnictwo, rakiety, statki, rurociągi, gazów bojowych, nuklearne, czolgów itd. Nad stawianymi przez Suttona zarzutami zbrodni stanu - budowania wroga na wlasne zyczenie, trudno przejść obojętnie. Sprzęt i materialy które w ramach Lend Lease ZSRR otrzymal od USA pchnęly do przodu program nuklearny ZSRR o 10-15 lat ! Od stycznia 1943 roku radziecki rząd wysyla do zarządu Lend Lease zamówienia na l00 kg tlenku i azotanu uranu oraz 10 kg metalicznego uranu. Dokumenty potwierdzają dostarczenie uranu.
Gdyby któryś z poprzednich prezydentów USA postanowil doprowadzić ZSRR do upadku to o komunizmie malo kto by dziś pamiętal. Z drugiej strony ciśnie się pytanie czy w ZSRR coś naprawdę odkryto ?
Profesor Sutton jest takze autorem wydanego w latach 1968-1974 monumentalnego studium w trzech tomach , „Western Technology and Soviet Economic Development”, Zachodnia technologia i Ekonomiczny rozwój Sowietów. Publikacje Suttona przywolują lawinę materialów źródlowych. Sutton jest rzetelnym badaczem. Sutton wiele lat przed Reaganem udowodnil ze ZSRR byl kolosem na glinianych nogach, który tylko stwarzal pozory tego ze juz nie jest peryferią.
Do budowy pozycji ZSRR przyczynili się glownie prezydent USA Franklin Delano Roosvelt i w mniejszym stopniu Winston Churchill udzielając Stalinowi bez zadnych ograniczeń ogromnej pomocy gospodarczej i technologicznej. Oni wykreowali potęgę wroga z którą potem nie byli w stanie militarnie wygrać bez narzucenia mu przez prezydenta Reagana niszczycielskiej II Zimnej Wojny. Zdaniem bowiem prezydenta USA – diabla moze zwycięzyć tylko sam szatan. Mowa o Hitlerze i Stalinie. Faktycznie udzial militarny USA i Wielkiej Brytanii w zwycięstwie na Hitlerem na tle ogromu dokonań Armii Czerwonej jest nikly. Mniej niz 2 na 10 poleglych nazistowskich zolniezy zginęlo na Zachodzie. USA i Wielka Brytania poniosly koszty gospodarcze i finansowe a ZSSR zaplacil ogromną daninę zolnierskiej krwi. USA chcąc uniknąć lawiny ofiar i ogromnych kosztów w dlugiej wojnie z Japonią w zamian za dalszy udzial w wojnie ZSRR kladzie m.in na oltarzu poświęceń Europę Środkową i Wschodnią. Polityka nie kieruje się moralnością, ale skutecznością. ZSRR otrzymywal to czego rozpaczliwie potrzebowal.
Alianci niczego nie odmawiali (B.A. Krasikow , „Zwycięstwa których nie bylo”).
W czasie wojny ZSRR otrzymal od sojuszników 427 tysięcy samochodów. Sam w tym czasie wyprodukowal zaledwie 205 tysięcy samochodów o nieporównywalnie gorszych parametrach.
Do samochodów otrzymal 4 miliony opon. Dostal 2000 lokomotyw plus 11000 wagonów. Dostal 35000 motocykli oraz 9000 traktorów i 5000 transporterów. Sowieci otrzymali takze 22000 samolotów wraz z 3 milionami ton benzyn lotniczych oraz 33000 czolgów. Zolnierze ZSRR chodzili w 15 milionach trwalych i wygodnych butach od aliantów. Ubrania dla nich uszyto z 70 milionów metrów kwadratowych welnianych tkanin z Lend Lease. Kazdy walczący zolnierz
ZSRR dostal az 35 kg materialów wybuchowych z dostarczonych 350000 ton. Pomoc zywnościowa za 1.l mld ówczesnych dolarów zawierala ilość kalorii pozwalająca wyzywić 10 milionową armie przez 5 lat. Kulejąca radziecka lączność zostala wsparta 2 milionami kilometrów przewodów
telefonicznych, radiostacjami i milionami lamp radiowych. Na plywających w radzieckiej flocie 284 niszczycieli zaledwie 35 wyprodukowano w ZSRR.
Flota otrzymala 4 okręty podwodne. Tylko 6 torpedowców wyprodukowano w ZSRR. ZSRR otrzymywal technologie, surowce i materialy bez których produkcja sprzętu wojennego w ogóle nie powiodlaby się. Wielkość pomocy jest trudna do oszacowania. W aktualnej wartości pieniądza znacznie przekracza 100 mld dolarów. Armia Czerwona byla ubrana, wyzywiona i uzbrojona przez aliantów. Propaganda ZSRR szerzyla mit jakoby Lend Lease stanowil zaledwie mniej niz 5% produkcji przemyslowej ZSRR. W propagandowym micie jest tyle prawdy co w innych stalinowskich konfabulacjach.
Polscy towarzysze doskonale znali technologiczną slabość i niesamodzielność ZSRR.
Juz w 1948 roku podpisano umowę z Fiatem na zakup licencji na produkcje w Polsce Fiata 1100.
Umowę z przyczyn politycznych zerwano. Na szwedzkiej licencji rozpoczęto jednak na początku lat pięćdziesiątych produkcję odbiorników radiowych AGA."