Policjanci z patologicznych rodzin

Policjanci z patologicznych rodzin

1. Minister Spraw Wewnetrznych Bartłomiej Sienkiewicz w rozmowie z GW miał powiedzieć, że stróże prawa "często sami pochodzą z patologicznych rodzin i nie potrafią reagować na przemoc"
Zdaniem policjantów minister ich zniesławił. Ich zdaniem juz poprzednio Minister Finasow J. Rostowski w dniu 24.04.2012 roku obraził i ponizyl policjantów

2. Wiktor Osiatyński (Rady na układy. Władza ludu, pieniądze dla wybranych [ „Polityka” nr 51 (2276), 16 grudnia 2000, s.26.) celnie stwierdził:
„Władza to jest przede wszystkim podział zasobów publicznych oraz podejmowanie decyzji na temat norm i reguł życia publicznego. Z wyjątkiem okresów wielkich przemian, władza przyciąga ludzi, którzy chcą na niej zyskać – materialnie, społecznie, prestiżowo – często złodziei lub psychopatów, ludzi niedojrzałych, rzadziej idealistów, którzy zazwyczaj są mniejszością. Na całym świecie selekcja ludzi pretendujących do władzy jest podobna”
Prowadzone w latach szescdziesiatych USA badania wskazywały ze wsrod policjantow, prokuratorow i sedziow jest anormalnie wielki, ogromny odsetek ludzi z zaburzoną osobowoscia. Zawody zwiazane z wykonywaniem wladzy publicznej wszedzie na swiecie przyciagaja psychopatow.
W PRL milicjantami i wojskowymi zostawali młodziency nie majacy zadnego pomysłu na zycie.

3. Rzad prowadzi skrajnie wroga polityke antyrodzinna. Skutkiem tego jest w wielu rodzinach dojmujaca bieda i przemoc. Dzieci gloduja i sa zaniedbywane. Chodza w uzywanych ciuchach.

4. Agnieszka Kwitok w rozprawie doktorskiej zatytułowanej "PRZEMOC W RODZINIE JAKO ŹRÓDŁO ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH MŁODZIEŻY", Uniwersytet Slaski. Wydzial nauk spolecznych. Instytut socjologii, pieknie zdiagnozowała problem.
"PODSUMOWANIE WYNIKÓW BADAŃ
Problem wymagający rozwiązania dotyczył przemocy w rodzinie jako źródła zachowań agresywnych dorastającej młodzieży.
Zrealizowane badania empiryczne pozwalają na sformułowanie następujących wniosków, będących jednocześnie odpowiedzią na postawione pytania badawcze:
1) Zdecydowana większość respondentów, bo aż 88,15% spotkała się w środowisku rodzinnym z przejawami przemocy.
2) Większość badanej młodzieży była kiedyś ofiarą przemocy w rodzinie.
3) Głównym źródłem przemocy wobec młodych ludzi jest dom rodzinny.
4) W środowisku rodzinnym badana młodzież najczęściej doświadczała przemocy fizycznej - 77,64%, zaniedbywania emocjonalnego (nieokazywanie uczuć, unikanie kontaktów) - 69,74%, przemocy psychicznej (ośmieszanie, wyszydzanie, upokarzanie - 67,10%; ograniczanie lub zabranianie kontaktu z rówieśnikami -
55,26%; straszenie, szantażowanie - 43,42% itp.) oraz zaniedbania fizycznego (pozostawienie bez pożywienia) - 53, 95%.
5) Zdecydowana większość rodziców badanej młodzieży (80,27%) zachowuje się w sposób nieopanowany (impulsywny, wybuchowy). Na ogół to ojciec, w swych postawach wobec zachowaniach, odbierany jest przez 51,32% respondentów jako osoba agresywna, natomiast 28,95% badanych deklaruje, że matka jest
nieopanowana.
6) Przemoc wobec badanej młodzieży w środowisku rodzinnym zdeterminowana jest wieloma czynnikami: poziomem wykształcenia rodziców, bezrobociem rodziców, standardem życia w rodzinie, ilością posiadanych dzieci w rodzinie, niewydolnością wychowawczą rodziców oraz alkoholizmem rodziców.
7) Relacje o zabarwieniu negatywnym i słabe związki emocjonalne z rodzicami rzutują na poziom zachowań agresywnych badanej populacji.
8) Atmosfera obojętności i niechęci w środowisku rodzinnym pobudza 71,05% badanych do zachowań agresywnych.
9) Istnieje związek między formowaniem się zachowań agresywnych wśród młodzieży a niezaspokojeniem potrzeb emocjonalnych ze strony rodziców
badanych. Tak więc, niezaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa (72,37%), potrzeby zrozumienia (56,58%), potrzeby przynależności (55,26%), potrzeby akceptacji (52,63%) oraz potrzeby miłości (46,06%) w domu rodzinnym wpływa na formowanie się zachowań agresywnych badanych respondentów.
10) U zdecydowanej większości badanej młodzieży można zaobserwować tendencję do zachowań agresywnych.
11) Wśród 86,84% badanych respondentów dominuje gotowość stosowania przemocy według dewizy: „oko za oko, ząb za ząb”.
12) Najczęściej przejawiane przez młodzież formy zachowań agresywnych to: dokuczanie (90,79%), przezywanie (88,16%), wyśmiewanie (86,85%), straszenie (82,89%), znęcanie się fizyczne nad innymi (81,57%), kłamstwa (80,27%), kradzieże (77,63%), organizowanie w paczki (75%) oraz brak
respektu i poszanowania dla nauczycieli (55,26%).
13) Istnieje związek między agresywnością młodzieży, a doświadczaniem przez nią przemocy fizycznej, psychicznej, zaniedbywania emocjonalnego oraz fizycznego w środowisku rodzinnym. 77,64% badanej młodzieży doświadczającej przemocy fizycznej w środowisku rodzinnym przejawia agresję fizyczną wobec
swoich kolegów. 67,10% młodzieży, która była ośmieszana, upokarzania przez rodziców stosuje agresję werbalną, taką jak: dokuczanie, przezywanie, wyśmiewanie oraz groźby. 69,74% badanych doznających zaniedbania emocjonalnego w rodzinie, przejawia skłonność do organizowania się w paczki, gangi oraz do kłamstwa. Natomiast 55,26% badanej młodzieży, doświadczającej zaniedbania fizycznego w domu rodzinnym ma tendencję do dokonywania kradzieży i wymuszania pieniędzy wśród kolegów.
14) 81,58% młodzieży według własnej samooceny postrzega siebie jako osoby agresywne.
15) Nie występują istotne różnice pomiędzy dziewczynami i chłopcami w natężeniu agresywności, czyli dziewczęta są w takim samym stopniu agresywne jak chłopcy.
16) Biorąc pod uwagę formy zachowań agresywnych to u dziewcząt można zaobserwować tendencje do agresji werbalnej (przezywanie - 56,58%, dokuczanie - 52,63%, wyśmiewanie - 51,32%, straszenie - 50%, kłamstwa -44,74%) oraz agresji fizycznej (kradzieże - 43,42%, znęcanie się fizyczne - 43,42%). Natomiast u chłopców przeważa agresja fizyczna (znęcanie się fizyczne - 38,15%, kradzieże - 34,21%) oraz agresja werbalna (kłamstwa - 38,15%, wyśmiewanie - 35,53%, straszenie - 32,89%).
17) Zakłócenie struktury rodziny badanej młodzieży wpływa na kształtowanie się agresji wśród młodzieży. 69,74% respondentów o zaburzonej strukturze rodziny (rodziny rozbite, niepełne, konkubinat rodziców) przejawia zachowania agresywne.
18) Zachowania agresywne u większości badanych są sposobem odreagowania, rozładowania wewnętrznych napięć, przykrych sytuacji (69,73%) oraz wynikają z nerwowości i wybuchowości ankietowanych (75%).
19) Interpersonalne kontakty o negatywnym zabarwieniu w obszarze środowiska szkolnego (relacje z nauczycielami - 60,52%, z kolegami w klasie - 55,27% i z kolegami w szkole - 56,97%) wpływają na kształtowanie się poziomu agresji wśród badanej młodzieży.
20) Badana młodzież wywodząca się z rodzin o niskim standardzie życie (59,21%) przejawia zachowania agresywne (kradzieże, wymuszanie pieniędzy itp.).
21)Grupy o destruktywnym charakterze cieszą się wśród badanych znacznym zainteresowaniem i akceptacją.
22)W opinii badanych respondentów głównymi źródłami zachowań młodzieży względem innych jest: rozładowanie nagromadzonych emocji (68,42%), zdobycie pozycji w grupie rówieśniczej (65,79%) oraz brak możliwości poradzenia sobie z własnymi problemami (61,84%).

Na podstawie zgromadzonych materiałów z całego obszaru zagadnień, w drodze badań empirycznych nasuwa się szereg refleksji i uogólnień:
Badana młodzież wzrastała w wadliwie funkcjonującym środowisku rodzinnym, w którym rodzice nie mogli być wzorami zachowań społecznych i moralnych dla swoich dzieci. Występujące patologie stały się główną przyczyną poważnych zaniedbań wychowawczych sprzyjających wykolejeniu społecznemu młodzieży.
. Wszelkie przejawy dezorganizacji życia rodzinnego takie jak: chłód uczuciowy ze strony rodziców; zła atmosfera; konflikty; kłótnie; przemoc; alkoholizm jednego lub obojga rodziców; bezrobocie; przestępczość i karalność ojców; rozwód rodziców; brak nadzoru i opieki; bezradność wychowawcza rodziców; zaniedbania wychowawcze (niechętny lub obojętny stosunek rodziców do nauki szkolnej ich dzieci) itp. powodują, że równowaga psychiczna badanej młodzieży zostaje zachwiana. Pojawiają się trudności wychowawcze, które często są początkiem dewiacji emocjonalnych u nieletnich. Stwierdza się poważne zaburzenia w rozwoju emocjonalno- społecznym badanej młodzieży.
W dysfunkcjonalnym środowisku rodzinnym nieletni doświadczali deprywacji i frustracji podstawowych potrzeb rozwojowych: bezpieczeństwa, oparcia i pewności uczuciowej, solidarności i łączności z bliskimi osobami, stałego kontaktu emocjonalnego, przynależności, miłości, akceptacji i uznania, ukierunkowania i autorytetu oraz potrzeb socjalno- bytowych. Istnieje zależność pomiędzy niezaspokojeniem potrzeb psychospołecznych i socjalno - bytowych w środowisku rodzinnym badanych a zachowaniami dewiacyjnymi (w tym zachowaniami agresywnymi) badanej młodzieży.
Wśród przejawów demoralizacji nieletnich najbardziej intensywnie wystąpiły: wagary, opóźnienia szkolne, porzucenie szkoły, ucieczki z domu rodzinnego, czyny przestępcze, picie alkoholu, kontakt z środkami odurzającymi, przebywanie w towarzystwie osób zdemoralizowanych, trudności z internalizacją ogólnie obowiązujących zasad i norm moralno - społecznych i ich przestrzeganiem, przejawianie agresji fizycznej i psychicznej wobec rówieśników jak i osób dorosłych.
Przemoc występująca w środowisku rodzinnym często jest przyczyną przejawiania przez młodzież zachowań agresywnych. Klimat wychowawczy w takim środowisku nie sprzyja, bowiem prawidłowej internalizacji norm i wartości społecznie akceptowanych.
Wzory zachowań aspołecznych i przejawy demoralizacji, których obserwatorami i ofiarami od wczesnego dzieciństwa byli nieletni, w wielu przypadkach stały się modelami zachowań badanej młodzieży przyczyniając się do jej moralnej degradacji. Brak właściwych wzorów osobowych w najbliższym otoczeniu eskalowały agresję u większości badanej młodzieży. . Model agresywnej rodziny generalizowany jest na całe życie.
. Pozostając pod wpływem negatywnych emocjonalnych kontaktów w rodzinie - badana młodzież coraz wyraźniej oddalała się od środowiska rodzinnego
poszukując oparcia w innych kręgach, nierzadko jeszcze bardziej zdegradowanych niż środowisko rodzinne.
Istotnym bodźcem pobudzającym młodzież do uczenia się agresywnych zachowań są określone kontakty społeczne, obserwacja otoczenia i jego naśladowanie.
Agresja występująca wśród młodzieży sprzyja rozładowaniu stanów napięcia emocjonalnego oraz frustracji, której źródłem są rodzice. Staje się ona sposobem na zdobycie autorytetu, zrekompensowanie sobie strachu i poniżenia, odzyskania poczucia własnej wartości.
Podsumowując - przemoc poniża, powoduje cierpienie i nieobliczalne szkody, rodzi nienawiść i pragnienie odwrotu, tworzy błędne koło w stosunkach międzyludzkich. Często zachowania agresywne wśród młodzieży wynikają ze stosowania przez rodziców różnych form przemocy. Przemoc zaczyna z czasem funkcjonować w świadomości młodych ludzi jako wzorzec do naśladowania. Zachowania rodziców są powielane, przenoszone na relacje z rówieśnikami.
W naszym społeczeństwie przemoc posiada przede wszystkim znaczenie pejoratywne. Zaprzecza podmiotowości w traktowaniu jednostki ludzkiej, tak w sensie etycznym jak i prawnym. Opierając się na powszechnie przyjętym przekonaniu, że człowiek jest w swej istocie dobry, przekazuje się młodemu pokoleniu model zachowania, w którym agresja i wiążące się z nią uczucia są czymś złym. Wpajamy dzieciom, że przejawiane zachowań agresywnych jest złe. Jednak, gdy dziecko bywa agresywne nie uczymy go jak radzić sobie z tymi problemami. Pozostaje same ze swoimi emocjami uczy się naśladując.
W efekcie młodzież często dokonuje wyborów zapewniających komfort, poklask i uznanie rówieśników. Młodzi ludzie szukając w okresie dorastania pozytywnych wzmocnień często odnajdują je dopiero w grupach rówieśniczych. Ich bezradność i samotność skłaniają do tego by szukać miejsca gdzie będą czuli się potrzebni i wartościowi. Gdzie nie będą już sami.
Agresja, zachowania agresywne zdają się być wszechobecne w naszym życiu społecznym. Subiektywne poczucie zagrożenia zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych wymaga podjęcia szeroko zakrojonych działań społecznych, współpracy różnych instytucji. Znaczącą rolę powinny odegrać również rodzina i nauczyciele na zasadach wzajemnego zrozumienia i współpracy w przeciwdziałaniu zjawisku agresji."