AI 8.1

AI 8.1

Index Siły Bojowej to suma wszystkich atutów - zalet pomniejszona o wady w potencjalnym konflikcie. Weźmy do rozważań czołg. Najlepszym naziemnym niszczycielem czołgów jest inny czołg !
Czołg w starciu z czołgami, wozami piechoty oraz piechotą jest tym lepszy gdy 
- Ma silniejszą i celniejszą ( zwłaszcza w ruchu ) armatę  wraz z systemem kierowania ognia pozwalającym z daleka atakować i niszczyć wroga
- Ma silniejszy pancerz. Pancerz ma histogram wytrzymałości na uderzenie.  Nawet z przodu pancerz ma słabe miejsca. Mocne jest tylko 60-80% przodu, reszta jest słaba
- Jest bardziej mobilny i niezawodny. Duża jest rola manewru ( wyjście spod ognia nawały artyleryjskiej i zajęcie flankującej względem celu pozycji ) i szybkości działania
- Jest trudny do dalekiego wykrycia czyli ma niską sylwetkę
- Jest dobrze zintegrowany z całym ( sieciocentrycznym ) systemem rozpoznania i automatyzacji armii i łatwy do użycia przez załogę
- Ma system dookólnej obserwacji i aktywnej obrony
Wymóg niskiej sylwetki czołgu (małego przekroju na trafienie) jest w rażącej sprzeczności z wymogiem wyprzedzającego ataku na wroga z dużej odległości bowiem z niskiego czołgu nie zobaczymy i nie namierzymy odległego wroga. Rozwiązaniem jest wysoko umieszczona kamera obserwacyjna. W ciasnocie małego czołgu marna też jest praca załogi. Załoga - czynnik ludzki działa w ogromnym stresie a więc ciasnota jest podwójnie szkodliwa. Dla helikoptera bojowego zwalczającego czołgi kierowanymi rakietami wysokość czołgu jest całkowicie obojętna.
Materiał audiowizualny z konfliktu na Ukrainie pokazuje skuteczność min, wyrzutni - granatników RPG czyli następcy Panzerfausta i Bazooki, rakiet kierowanych. Widać katastrofalny dla czołgu brak obstawy piechoty gdy z boku i tyłu czołg jest bezkarnie atakowany granatnikami wroga. Czołg generalnie nie nadaje się do walki w mieście. W trudnym terenie łatwo jest zatrzymać i zniszczyć kolumnę czołgów.
Specyficzną technikę walki z rosyjskimi czołgami wypracowały niemieckie bataliony panzerjagger-ów.

Ciężki czołg Tygrys nie miał sobie równych na polu walki ale miał mnóstwo wad - był awaryjny i grzązł w błocie. Trzeba było go dowieźść jak najbliżej pola walki. Pogłoska o użyciu Tygrysów powodowała że nierzadko sowieccy żołnierze uciekali z pola walki.
Doceniając zalety tygrysa Adolf Hitler osobiście rozkazał prof. Ferdinandowi Porsche podjęcie prac projektowych nad opracowaniem superciężkiego czołgu Maus o masie znacznie ponad 100 ton. Czołg o masie bojowej 188 ton miał mieć potężną armate kalibru 128 mm lub 150 mm zdolną z odległości 3.5 km z wysokim prawdopodobieństwem  rozbić każdy radziecki czołg pierwszym strzałem. Produkcji czołgu nie podjęto. Gdyby masową produkcję podjęto to Niemcy jeszcze szybciej przegraliby wojnę.


Wojna w Iraku w 1991 roku była dojmujacą kompromitacją radzieckiego sprzętu wojskowego i systemu dowodzenia. Ani jeden czołg Abrams M1A1 nie został uszkodzony przez radzieckie czołgi T-72. Irackie czołgi były masowo niszczone rakietami odpalanymi przez helikoptery bojowe.
Index siły bojowej groźnego czołgu T-72 wynosi 225 podczas gdy czołg Abrams M1A1 ma index ponad 500. Przewaga jest duża ale nie miażdżąca. Dla dość nowoczesnego bojowego wozu piechoty BWP-2 index wynosi „tylko” 48. Wielo-wyrzutnia MLRS (Multiple Launch Rocket System ) mająca 12 kierowanych ( naprowadzane bezwładnościowo z korektą GPS ) pocisków rakietowych ma index 8080.
Samolot wielozadaniowy może mieć index około 10 000.

Peryferyjne wojny są znakomitymi próbami i testami ISB. Wróg strzela naprawdę podczas gdy na poligonie nie ma elementu stresu i strachu. 

Niezwykle kosztownym szaleństwem był program rakietowy III Rzeszy pochłaniający środki tak potrzebne do produkcji militarnej a zwłaszcza lotnictwa. Tymczasem brakowało materiałów do produkcji myśliwca FW190 masowo mordującego amerykańskie superfortece obezwładniające III Rzesze.  Rakieta V2 miała sens tylko z głowicą jądrową lub z precyzyjnym naprowadzaniem ale ani takiej głowicy ani naprowadzania nie było.
Pasjonat  techniki rakietowej, major SS Wernher von Braun był głównym konstruktorem i kierownikiem prac nad rakietami V1 i V2. Po wojnie był czołowym współtwórcą potężnego programu kosmicznego Stanów Zjednoczonych zwieńczonego pobytem człowieka na księżycu. Także radziecki program rakietowy zaczął się od rakiety V2 a początkowo w zespole językiem roboczym był niemiecki. Rakieta V2 miała także całkiem niezły system sterowania.

Niemieccy naukowcy i inżynierowie tworzyli w latach II Wojny Światowej ciekawe rozwiązania i idee. Bracia Horten zaprojektowali odrzutowy samolot wielozadaniowy Ho229 w postaci latającego skrzydła. Samolot według wymogów marszałka Goeringa miał mieć prędkość 1000 km/h, zasięg operacyjny 1000 km i udżwig bomb 1000 kg. Choć według wyobrażeń konstruktorów miał to być niewykrywalny dla brytyjskich radarów samolot technologii Stealth to oczywiście nie był.